Η «Ένωση Σκοπευτών» ιδρύθηκε το 1919 ως ομάδα προστασίας από την «απειλή των Μπολσεβίκων»
Τα (τουλάχιστον) ανησυχητικά αυτά γεγονότα συμβαίνουν εν καιρό ειρήνης και σε άλλες όμορες της Λιθουανίας και της Ρωσίας χώρες! Αυτές οι ένοπλες παραστρατιωτικές ομάδες, που λειτουργούν με στρατιωτική ιεραρχία, με στολές και διακριτικά, αλλά είναι σχηματισμένες από ιδιώτες, υποτίθεται πως πρέπει να έχουν υποστηρικτικές προς το κράτος λειτουργίες, να βοηθούν την τοπική πολιτική προστασία και να οργανώνουν αθλητικές εκδηλώσεις.
Αλλά μετά την εισβολή στην Ουκρανία, οι παραστρατιωτικές ομάδες αποτελούν και πάλι μέρος ενός ευρύτερου αμυντικού συστήματος ενάντια στην, όποια, πιθανότητα ρωσικής επιθετικότητας.
Η παραστρατιωτική ομάδα που δραστηριοποιείται στην Λιθουανία ονομάζεται «Lietuvos šaulių sąjunga», που σημαίνει «Ένωση Λιθουανών σκοπευτών» και πρόσφατα ακόμα και η πρωθυπουργός της χώρας, Ίνγκριντα Σιμονιτέ (Ingrida Šimonytė) προσχώρησε επίσημα στα μέλη της.
Παρόμοιες ομάδες υπάρχουν σε διάφορες χώρες της περιοχής: στην Εσθονία υπάρχει η «Λίγκα της Εσθονικής Άμυνας», στη Λετονία η «Λετονική Εθνοφρουρά», στην Πολωνία η «Εδαφική Αμυντική Δύναμη» κ.ο.κ. Κάθε μια από τις παραστρατιωτικές αυτές ομάδες έχει τη δική της ξεχωριστή ιστορία και ιδιαιτερότητες, αλλά ουσιαστικά όλες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: με δικαιολογία τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αυξήθηκε δραματικά ο αριθμός των εγγεγραμμένων νέων μελών, ή μάλλον, των ετοιμοπόλεμων στρατολογημένων...
«Πριν από την εισβολή στην Ουκρανία, υπήρχαν περίπου 5-6 χιλιάδες ενήλικα μέλη της Ένωσης Σκοπευτών, μετά το ξέσπασμα του πολέμου διπλασιάστηκαν. Τα αιτήματα για ένταξη που έχουν φτάσει τις τελευταίες εβδομάδες ήταν τόσα πολλά που δυσκολευόμαστε να τα δεχθούμε όλα. Οι άνθρωποι θέλουν να μάθουν πώς να χρησιμοποιούν όπλα, γιατί φοβούνται ότι ο επόμενος στόχος της Ρωσίας θα είναι οι χώρες της Βαλτικής» λέει ο διοικητής της Ένωσης Αλμπέρτας Ντάπκους (Albertas Dapkus).
Αυτή τη στιγμή, μια εισβολή στις χώρες της Βαλτικής από τη Ρωσία κινείται στα όρια επιστημονικής φαντασίας αλλά η Λιθουανία έχει μια μακρά και πολύ «μαύρη» ιστορία αντίδρασης και εκφασισμού όσο και νεοναζισμού όπως και η Ουκρανία και οι όμορες χώρες που πάντα έπαιζαν το ρόλο μαριονετών ξένων συμφερόντων κατά της Σοβιετικής Ένωσης παλαιότερα αλλά και της Ρωσίας πιο πρόσφατα.
Οι νεοσύλλεκτοι της Ένωσης Σκοπευτών που κατατάχθηκαν μετά την εισβολή στην Ουκρανία δεν είναι ακόμη πλήρη μέλη της παραστρατιωτικής ομάδας, γιατί σύμφωνα με τους κανόνες θα πρέπει πρώτα να παρακολουθήσουν ένα μάθημα βασικής εκπαίδευσης.
«Το μάθημα έχει δύο μέρη», εξηγεί ο Ντάπκους και συνεχιζει: «ένα θεωρητικό μέρος που παρακολουθείται διαδικτυακά και μετά μια περίοδος που μπορεί να διαρκέσει έως και δύο εβδομάδες σε ένα εκπαιδευτικό στρατόπεδο, η δωρεά και η χρήση του οποίου χορηγείται από τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας. Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, οι νεοεισερχόμενοι διδάσκονται να χρησιμοποιούν πυροβόλα όπλα και πυρομαχικά με ασφάλεια, καθώς και άλλες στρατιωτικές τεχνικές και τεχνικές επιβίωσης στη φύση. Παρέχονται επίσης ορισμένες ιατρικές έννοιες, για παράδειγμα τεχνικές πρώτων βοηθειών».
 |
| Ο διοικητής της Ένωσης σκοπευτών, Αλμπέρτας Ντάπκους |
Η κυβέρνηση της Λιθουανίας υποστηρίζει οικονομικά την Ένωση Σκοπευτών και πρόσφατα μάλιστα αύξησε τα διαθέσιμα κεφάλαια που της χορηγεί. Επιτρέπει επίσης στα μέλη της οργάνωσης να αγοράζουν όπλα! Στις αρχές του μήνα το κοινοβούλιο ψήφισε νόμο (πρακτικά ομόφωνα, χωρίς ψήφους κατά) που επιτρέπει στους Λιθουανούς σκοπευτές να αγοράζουν και να αποθηκεύουν αυτόματα πυροβόλα όπλα στα σπίτια τους, δηλαδή όπλα υψηλής καταστροφικής δυνατότητας. Ωστόσο, χρειάζεται ειδική άδεια για την κατοχή αυτού του τύπου όπλου, η οποία πρέπει να είναι καταχωρημένη, ενώ τα αυτόματα είναι υποχρεωτικό να υποβάλλονται σε ελέγχους ασφαλείας και να μην μπορεί να βγουν από τα σπίτια των κατόχων τους.
Το γεγονός ότι μια οπλισμένη παραστρατιωτική ομάδα άνω των 10.000 ατόμων (σε μια χώρα 2,7 εκατομμυρίων) εκπαιδεύεται και εξοπλίζεται με κυβερνητική έγκριση, φαίνεται και είναι ανησυχητικό και ανατρεπτικό, όσο ήταν και οι φασιστικές παραστρατιωτικές ομάδες που λειτουργούσαν και αυξάνονταν στην Ουκρανία όλα αυτά τα χρόνια... κάτω από τη μύτη της Δύσης χωρίς κανείς να τους έχει εντοπίσει(;).
Η Ένωση Σκοπευτών δηλώνει πως δεν έχει αποκλειστικά στρατιωτικές λειτουργίες και έχει απλώσει βαθιά στην κοινωνία της Λιθουανίας τα πλοκάμια της, καθώς σε αυτήν έχουν στρατολογηθεί υπάλληλοι, καθηγητές πανεπιστημίου, τηλεοπτικοί παρουσιαστές, καλλιτέχνες και γνωστοί πολιτικοί. Μεταξύ των εθελοντών είναι η πρόεδρος του κοινοβουλίου, ο δήμαρχος του Βίλνιους, ακόμα και η πρωθυπουργός της χώρας, Ίνγκριντα Σιμονιτέ.
Η Σιμονιτέ ορκίστηκε στην Ένωση Σκοπευτών στις 11 Μαρτίου φέτος, στην επέτειο της ανεξαρτησίας της Λιθουανίας από την ενιαία Σοβιετική Ένωση και δήλωσε: «Σκεφτόμουν να ενταχθώ στην Ένωση εδώ και δύο χρόνια και αποφάσισα ότι αυτή ήταν η ώρα να το κάνω, να γίνω παράδειγμα σε ανθρώπους που αναρωτιούνται: τι μπορώ να κάνω;».
«Δεν χρειάζεται απαραίτητα να έχεις στρατιωτικές δεξιότητες για να μπεις στην Ένωση», είπε και συνέχισε η Σιμονιτέ: «μπορείς επίσης να είσαι παραϊατρικός ή καλός προγραμματιστής υπολογιστών και να συνεισφέρεις σε αυτούς τους τομείς. Ο οργανισμός είναι ένα είδος γέφυρας μεταξύ της κοινωνίας των πολιτών και του στρατού και σκοπός του είναι να υποστηρίξει τις λειτουργίες του κράτους, καθώς η Ένωση ήταν πολύ χρήσιμη κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού, για παράδειγμα, στα νοσοκομεία ή στον έλεγχο της κυκλοφορίας κατά τη διάρκεια του lockdown».
 |
| Η πρωθυπουργός της Λιθουανίας κατά την ορκωμοσία της στην Ένωση Σκοπευτών στις 11 Μαρτίου 2022 |
Σύμφωνα με τον διοικητή Ντάπκους, μέχρι πριν από λίγους μήνες η Ένωση σκοπευτών είχε καθήκοντα πιο κοντά με εκείνα «μιας ομάδας υποστήριξης της πολιτικής προστασίας, παρά μιας στρατιωτικής ομάδας». Μόνο τον τελευταίο μήνα, μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, δόθηκε η άδεια στην οργάνωση να επικεντρωθεί σε αποκλειστικά στρατιωτική δραστηριότητα, επειδή όλα τα νέα μέλη που εγγράφονται στις τάξεις της θέλουν να μάθουν πώς να χρησιμοποιούν όπλα για να αμυνθούν.
Ο 34χρονος Καρόλις Καουπίνις (Karolis Kaupinis) είναι ένας αρκετά γνωστός σκηνοθέτης τόσο στη χώρα του όσο και στο εξωτερικό, ο οποίος μαζί με άλλους βρέθηκε στα κεντρικά γραφεία των παραστρατιωτικών στην πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Λιθουανίας το Βίλνιους, για να ενταχθεί στην Ένωση σκοπευτών. Όπως δήλωσε: «Αν πριν από δύο χρόνια κάποιος μου έλεγε ότι θα είχα εκπαιδευτεί με ένα τουφέκι, θα είχα απαντήσει ότι αυτό ήταν αδύνατο».
Εκτός από τα λιθουανικά, ο Καουπίνις μιλάει ρωσικά, αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά και είναι μια γνωστή μορφή με δυναμική παρουσία στο καλλιτεχνικό και κοσμοπολίτικο περιβάλλον της λιθουανικής πρωτεύουσας και όπως δήλωσε, μετά την εισβολή στην Ουκρανία, αυτός και μια ομάδα φίλων του αποφάσισαν να ενταχθούν στην Ένωση σκοπευτών, για να σχηματίσουν μια μονάδα μάχης.
Σχεδόν όλοι τους είναι καλλιτέχνες, ή θαμώνες των πολιτιστικών κύκλων της χώρας. Στην μονάδα τους υπάρχουν μεταξύ άλλων ένας γλύπτης και καθηγητής στην ακαδημία τέχνης, ένας παραγωγός του εθνικού θεάτρου, ένας πολιτιστικός σύμβουλος ενός σημαντικού πολιτικού. Κανείς τους δεν έχει στρατιωτική εμπειρία και είναι λίγο διστακτικοί, αλλά όλοι τους θέλουν να στρατολογηθούν και να γίνουν οργανωμένα μέλη.
Όπως δηλώνει ο Καουπίνις: «Η προοπτική μου ήταν πάντα να ακολουθήσω μια πνευματική ζωή, αλλά τα πράγματα άλλαξαν μετά την εισβολή στην Ουκρανία. Προς το παρόν, η ένταξή μου στις τάξεις της "Ένωσης Σκοπευτών" θα σημαίνει μια μικρή "θυσία" δύο Σαββατοκύριακων το μήνα για εκπαίδευση, εξάσκηση στα όπλα και άλλες δραστηριότητες. Αν έρθει ο ρωσικός στρατός, θα καταστρέψω τουλάχιστον ένα τανκ. Μετά βλέπουμε».
«Όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, ένιωσα αβοήθητος», λέει ο Καουπίνις και συνεχίζει: «σκέφτηκα την ιστορία της Λιθουανίας και τις δεκαετίες της "σοβιετικής κατοχής". Στις δεκαετίες του 1940 και του 1950, διανοούμενοι σαν εμένα στάλθηκαν στη Σιβηρία, στα γκουλάγκ».
 |
| Ο 34χρονος Καρόλις Καουπίνης |
Είναι φανερό πως στη Λιθουανία όπως και στις γύρω χώρες η αντισοβιετική προπαγάνδα έχει εδραιωθεί και έχει κυριαρχήσει, ειδικά στις νεαρότερες ηλικίες που δεν έζησαν την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης και είναι πολύ εύκολο να κυριαρχεί η Δυτική προπαγάνδα που προωθεί και αυξάνει το αίσθημα θυμού που καλλιεργούν ορισμένοι άνθρωποι στη χώρα ειδικά από τότε που ξεκίνησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Είναι γνωστό εξάλλου πως στη Λιθουανία, όπως και στην Ουκρανία, το ναζιστικό καθεστώς στη διάρκεια του Β' παγκόσμιου πολέμου αλλά και μετά τα νεοναζιστικά κινήματα και οργανώσεις έτυχαν... «φιλικής αντιμετώπισης» με μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού να μην κρύβουν ούτε και σήμερα τις ενώ δεν δικάστηκαν ούτε καταδικάστηκαν στη συνείδηση των πολιτών της χώρας ποτέ οι συνεργάτες και οι εγκληματίες των ναζί.
Γνωστά είναι άλλωστε και τα αντικομουνιστικά μέτρα που προωθούνται επί χρόνια στη Λιθουανία και προβλέπουν να τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μέχρι τρία χρόνια για όποιον αρνείται την εξίσωση φασισμού και κομμουνισμού ή «συκοφαντεί» τους συνεργάτες των Ναζί στη χώρα, που ήταν υπεύθυνοι για στυγνά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας
Το 1991 η Λιθουανία ήταν το πρώτο κράτος στο σοβιετικό μπλοκ που κήρυξε την ανεξαρτησία του και πολλοί Λιθουανοί βλέπουν σήμερα ένα παράδειγμα στους Ουκρανούς να αμύνονται κατά της ρωσικής επιθετικότητας και στην «Ένωση Σκοπευτών» έναν τρόπο προετοιμασίας για να κάνουν το ίδιο, αν και δεν προβλέπεται εισβολή προς το παρόν.
Η «Ένωση Σκοπευτών» ιδρύθηκε το 1919 αρχικά ως ομάδα προστασίας από την «απειλή των Μπολσεβίκων». Αργότερα εντάχθηκαν σε αυτή στρατιώτες και αξιωματικοί, ενώ οι δραστηριότητές της υποστηρίχθηκαν στη διασπορά, κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες. Καταργήθηκε κατά τη σοβιετική περίοδο, αλλά ανασυστάθηκε το 1989.
Όπως είναι εύκολα κατανοητό, η ιστορία της κρύβει πολλές «μαύρες» σελίδες... Στην περίοδο της γερμανικής κατοχής, ορισμένα από τα μέλη της συνεργάστηκαν με τους ναζί, ενώ γνωστή είναι και η συμμετοχή τους σε εγκλήματα όπως, όταν μαζί με τους ναζί προχώρησαν στην εξόντωση των Εβραίων που ζούσαν στη χώρα.
Σήμερα η «Ένωση Σκοπευτών» έχει ενσωματωθεί εντός του λιθουανικού συστήματος, με την ηγεσία της να αποτελείται από επαγγελματίες στρατιώτες ενώ αναφέρεται στον Αρχηγό του Επιτελείου.
Στόχος της λιθουανικής κυβέρνησης είναι η «Ένωση Σκοπευτών» να έχει τουλάχιστον 50.000 ενεργά μέλη! Υπάρχουν διάφορες πρωτοβουλίες ως προς αυτό, όπως για παράδειγμα, όταν μετά το 2014, κάποιοι διάσημοι στη Λιθουανία δημιούργησαν μια έξτρα μονάδα μάχης στην οποία συμμετέχουν δημοσιογράφοι, τηλεοπτικές προσωπικότητες και διάσημοι αθλητές. Αυτή η γεμάτη διασημότητες μονάδα χρησιμοποιείται για την προώθηση της «Ένωσης» στον πληθυσμό.
Ένα από τα διάσημα μέλη της, ο οδηγός ράλι Βενέδικτος Βανάγκας (Benediktas Vanagas), δηλώνει ότι: «ο στόχος, σε περίπτωση εισβολής, είναι ο κάθε άνδρας ή γυναίκα να αποτελεί πιθανό κίνδυνο στον εισβολέα. Οι Ρώσοι πρέπει να φοβούνται για το τί κρύβεται πίσω από κάθε θάμνο, κάθε πόρτα, κάθε παράθυρο».
Η Λιθουανία, σε αντίθεση με την Ουκρανία, έχει ισχυρή την παρουσία στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στο έδαφός της και παρόλα αυτά εξακολουθεί να εκφοβίζεται και να εξοπλίζεται υπό τον φόβο πως είναι εκτεθειμένη σε μια πιθανότητα εισβολής. Για αυτόν τον λόγο, η στρατηγική της κυβέρνησης είναι να προετοιμάζει, να εξοπλίζει και να προετοιμάζει τη χώρα για την αντιμετώπιση ενός εχθρικού στρατού, κινητοποιώντας προς αυτό το σκοπό το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό του πληθυσμού, με την «Ένωση Σκοπευτών» να αποτελεί το πιο ξεκάθαρο παράδειγμα του πώς οι Λιθουανοί προετοιμάζονται για το ενδεχόμενο μιας εισβολής.
Το 2015, μετά τα γεγονότα που ολοκληρώθηκαν με την εισβολή της Ρωσίας στην Κριμαία, η κυβέρνηση της Λιθουανίας αποφάσισε να επαναφέρει την υποχρεωτική στράτευση, την οποία είχε καταργήσει μόλις λίγα χρόνια νωρίτερα.
Το σχέδιο προέβλεπε πως κάθε χρόνο ένας συγκεκριμένος αριθμός ανδρών μεταξύ 18 και 23 ετών θα κατατάσσεται στον στρατό με κλήρωση. Όμως οι εθελοντές είναι τόσοι πολλοί που κάθε χρόνο συμπληρώνεται η ποσόστωση των νεοσύλλεκτων χωρίς να χρειάζεται να κληρωθούν. Την ίδια ώρα η Βουλή συζητά το ενδεχόμενο επαναφοράς της καθολικής στρατιωτικής θητείας.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Λιθουανίας έχουν ακόμα μια άλλη ομάδα εθελοντών, την «Εθελοντική Εθνική Άμυνα Δύναμη», τα μέλη της οποίας δεσμεύονται να αναλάβουν μεγαλύτερες υποχρεώσεις από εκείνα της «Ένωσης Σκοπευτών». Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση όμως τα αιτήματα εισόδου είναι τόσα πολλά που είναι αδύνατο να γίνουν όλοι αποδεκτοί.
Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη το 2017 από την Αϊνέ Ραμονάιτε (Ainė Ramonaitė), πολιτική επιστήμονα και καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων και Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Βίλνιους, το 77% των Λιθουανών είναι σίγουροι ή αρκετά σίγουροι για το ότι εάν η Λιθουανία δεχθεί επίθεση, το κράτος θα πρέπει να αμυνθεί. Επιπλέον, το 42% των Λιθουανών είναι έτοιμοι να «συνεισφέρουν προσωπικά» στην άμυνα της χώρας (με το 25,2% των Λιθουανών δεν θα ήθελε να συνεισφέρει, ενώ περισσότερο από το 30% δηλώνει πως δεν γνωρίζει ή δεν ανταποκρίνεται).
Μια ακόμα πιο πρόσφατη έρευνα (που διεξήχθη τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους), δείχνει ότι μετά την εισβολή στην Ουκρανία, οι πολίτες που είναι πρόθυμοι να ενταχθούν στις ένοπλες δυνάμεις σε περίπτωση εισβολής έχουν αυξηθεί: το ποσοστό τώρα ανέβηκε στο 52% του πληθυσμού.
Επιμέλεια-Μεταφράσεις:
Κωστής Αποστολόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου